为施衢州作超览堂诗三首 其一

为施衢州作超览堂诗三首 其一原文：

上阕写清幽梦境及梦醒后的怅然若失之感。起三句总写秋夜清景，各以霜、水分喻月、风，并小结以“清景无限”，赏爱之心已溢于言外。首句写月色明亮，皎洁如霜；秋风和畅，清凉如水，把人引入了一个无限清幽的境地。“清景无限”既是对暮秋夜景的描绘，也是词人的心灵得到清景抚慰后的情感抒发。“清”字是核心，盖既有夜风清凉之感，又有超越现实之外的清净之意。“曲港”三句接写梦境，静中见动，仍是着力刻画“清景”，只是视点相对集中而已。景由大入小，由静变动：曲港跳鱼，圆荷泻露。鱼跳向上，露泻向下，一上一下，错落有致。鱼跳暗点人静，露泻可见夜深。词人以动衬静，使本来就十分寂静的深夜，显得越发安谧了。“寂寞无人见”一句，含意颇深：园池中跳鱼泻露之景，夜夜可有，终是无人见的时候多；自己偶来，若是无心，虽在眼前，亦不得见。夜深人静之时，人事已歇，自然界却是生机初展，只是这种生机罕为人见，徒形寂寞而已。在梦境中揭示人与自然的矛盾，又以自然之清幽生趣对比人事之无情，则虽云写梦，实是曲写现实。然鱼跳曲港、露泻圆荷虽也不无声响，终不至于惊动梦境。只是三更时候的铿然鼓声才扰人清梦，使清景顿失。词句转从听觉写夜之幽深、梦之惊断：三更鼓响，秋夜深沉；一片叶落，铿然作声。“紞如”和“铿然”写出了声之清晰，以声点静，更加重加浓了夜之清绝和幽绝。悠然如云的梦境倏地被鼓声叶声惊(...)
纵使君来岂堪折！
点检尊前主与宾。今宵依旧昨宵人。自缘笑语生和气，不为风光属小春。
卖菜老翁的叫卖声多么凄厉，简直和受冻的雀儿、挨饿的乌鸦的叫声没有什么两样，叫声之苦，让人不堪去听。苦苦地叫卖，为的是多卖出一些鱼菜。一升一斗的粮食在他看来，就和一千金那么难得，也许冻饿了一天的妻子儿女在盼着他换些粮食回家开锅呢。对于关心民生疾苦的范成大来说，听到这凄苦的叫卖声，是不会无动于衷的。因此，诗人感慨万分，愤愤问天：“悠悠大块果何心？”大块，指大自然。《庄子。大宗师》：“夫大块载我以形，(...)
四时尽入诗人咏，役杀吴兴柳使君。
高真诚寥邈，道合不我遗。孰谓姑射远，神人可同嬉。
白发刁骚两鬓侵，老来灰却少年心。不思再请皇家俸，但得身安抵万金。老夫姓孟，双名从叔，祖居汴梁扶沟县人氏。嫡亲的三口儿家属，老夫人王氏，所生一女，名曰孟光，小字德耀。老夫幼年间曾为府尹之职，因年迈告了致仕，闲居已数年矣。老夫有个同堂故友梁公弼，曾与他指腹成亲，他所生一男乃是梁鸿。不想公弼夫妻早都下世去了，如今粱鸿学成满腹文章，争奈身贫如洗，沿门题笔为生。我待将这门亲事悔了来，则道我忘却前言；我待要将女儿聘与他来，他一身也养活不过，若是俺女儿过门之后，那里受的这般苦楚？老夫人，似此如之奈何也？老相公也，还再做个商议。老夫人，如今此处有个张小员外，是巨富的财主；又有一个马良甫，是官员家舍人，久已后也是为官的。如今就请将(...)

为施衢州作超览堂诗三首 其一拼音解读：

shàng què xiě qīng yōu mèng jìng jí mèng xǐng hòu de chàng rán ruò shī zhī gǎn 。qǐ sān jù zǒng xiě qiū yè qīng jǐng ，gè yǐ shuāng 、shuǐ fèn yù yuè 、fēng ，bìng xiǎo jié yǐ “qīng jǐng wú xiàn ”，shǎng ài zhī xīn yǐ yì yú yán wài 。shǒu jù xiě yuè sè míng liàng ，jiǎo jié rú shuāng ；qiū fēng hé chàng ，qīng liáng rú shuǐ ，bǎ rén yǐn rù le yī gè wú xiàn qīng yōu de jìng dì 。“qīng jǐng wú xiàn ”jì shì duì mù qiū yè jǐng de miáo huì ，yě shì cí rén de xīn líng dé dào qīng jǐng fǔ wèi hòu de qíng gǎn shū fā 。“qīng ”zì shì hé xīn ，gài jì yǒu yè fēng qīng liáng zhī gǎn ，yòu yǒu chāo yuè xiàn shí zhī wài de qīng jìng zhī yì 。“qǔ gǎng ”sān jù jiē xiě mèng jìng ，jìng zhōng jiàn dòng ，réng shì zhe lì kè huà “qīng jǐng ”，zhī shì shì diǎn xiàng duì jí zhōng ér yǐ 。jǐng yóu dà rù xiǎo ，yóu jìng biàn dòng ：qǔ gǎng tiào yú ，yuán hé xiè lù 。yú tiào xiàng shàng ，lù xiè xiàng xià ，yī shàng yī xià ，cuò luò yǒu zhì 。yú tiào àn diǎn rén jìng ，lù xiè kě jiàn yè shēn 。cí rén yǐ dòng chèn jìng ，shǐ běn lái jiù shí fèn jì jìng de shēn yè ，xiǎn dé yuè fā ān mì le 。“jì mò wú rén jiàn ”yī jù ，hán yì pō shēn ：yuán chí zhōng tiào yú xiè lù zhī jǐng ，yè yè kě yǒu ，zhōng shì wú rén jiàn de shí hòu duō ；zì jǐ ǒu lái ，ruò shì wú xīn ，suī zài yǎn qián ，yì bú dé jiàn 。yè shēn rén jìng zhī shí ，rén shì yǐ xiē ，zì rán jiè què shì shēng jī chū zhǎn ，zhī shì zhè zhǒng shēng jī hǎn wéi rén jiàn ，tú xíng jì mò ér yǐ 。zài mèng jìng zhōng jiē shì rén yǔ zì rán de máo dùn ，yòu yǐ zì rán zhī qīng yōu shēng qù duì bǐ rén shì zhī wú qíng ，zé suī yún xiě mèng ，shí shì qǔ xiě xiàn shí 。rán yú tiào qǔ gǎng 、lù xiè yuán hé suī yě bú wú shēng xiǎng ，zhōng bú zhì yú jīng dòng mèng jìng 。zhī shì sān gèng shí hòu de kēng rán gǔ shēng cái rǎo rén qīng mèng ，shǐ qīng jǐng dùn shī 。cí jù zhuǎn cóng tīng jiào xiě yè zhī yōu shēn 、mèng zhī jīng duàn ：sān gèng gǔ xiǎng ，qiū yè shēn chén ；yī piàn yè luò ，kēng rán zuò shēng 。“dǎn rú ”hé “kēng rán ”xiě chū le shēng zhī qīng xī ，yǐ shēng diǎn jìng ，gèng jiā zhòng jiā nóng le yè zhī qīng jué hé yōu jué 。yōu rán rú yún de mèng jìng shū dì bèi gǔ shēng yè shēng jīng (...)
zòng shǐ jun1 lái qǐ kān shé ！
diǎn jiǎn zūn qián zhǔ yǔ bīn 。jīn xiāo yī jiù zuó xiāo rén 。zì yuán xiào yǔ shēng hé qì ，bú wéi fēng guāng shǔ xiǎo chūn 。
mài cài lǎo wēng de jiào mài shēng duō me qī lì ，jiǎn zhí hé shòu dòng de què ér 、āi è de wū yā de jiào shēng méi yǒu shí me liǎng yàng ，jiào shēng zhī kǔ ，ràng rén bú kān qù tīng 。kǔ kǔ dì jiào mài ，wéi de shì duō mài chū yī xiē yú cài 。yī shēng yī dòu de liáng shí zài tā kàn lái ，jiù hé yī qiān jīn nà me nán dé ，yě xǔ dòng è le yī tiān de qī zǐ ér nǚ zài pàn zhe tā huàn xiē liáng shí huí jiā kāi guō ne 。duì yú guān xīn mín shēng jí kǔ de fàn chéng dà lái shuō ，tīng dào zhè qī kǔ de jiào mài shēng ，shì bú huì wú dòng yú zhōng de 。yīn cǐ ，shī rén gǎn kǎi wàn fèn ，fèn fèn wèn tiān ：“yōu yōu dà kuài guǒ hé xīn ？”dà kuài ，zhǐ dà zì rán 。《zhuāng zǐ 。dà zōng shī 》：“fū dà kuài zǎi wǒ yǐ xíng ，(...)
sì shí jìn rù shī rén yǒng ，yì shā wú xìng liǔ shǐ jun1 。
gāo zhēn chéng liáo miǎo ，dào hé bú wǒ yí 。shú wèi gū shè yuǎn ，shén rén kě tóng xī 。
bái fā diāo sāo liǎng bìn qīn ，lǎo lái huī què shǎo nián xīn 。bú sī zài qǐng huáng jiā fèng ，dàn dé shēn ān dǐ wàn jīn 。lǎo fū xìng mèng ，shuāng míng cóng shū ，zǔ jū biàn liáng fú gōu xiàn rén shì 。dí qīn de sān kǒu ér jiā shǔ ，lǎo fū rén wáng shì ，suǒ shēng yī nǚ ，míng yuē mèng guāng ，xiǎo zì dé yào 。lǎo fū yòu nián jiān céng wéi fǔ yǐn zhī zhí ，yīn nián mài gào le zhì shì ，xián jū yǐ shù nián yǐ 。lǎo fū yǒu gè tóng táng gù yǒu liáng gōng bì ，céng yǔ tā zhǐ fù chéng qīn ，tā suǒ shēng yī nán nǎi shì liáng hóng 。bú xiǎng gōng bì fū qī zǎo dōu xià shì qù le ，rú jīn liáng hóng xué chéng mǎn fù wén zhāng ，zhēng nài shēn pín rú xǐ ，yán mén tí bǐ wéi shēng 。wǒ dài jiāng zhè mén qīn shì huǐ le lái ，zé dào wǒ wàng què qián yán ；wǒ dài yào jiāng nǚ ér pìn yǔ tā lái ，tā yī shēn yě yǎng huó bú guò ，ruò shì ǎn nǚ ér guò mén zhī hòu ，nà lǐ shòu de zhè bān kǔ chǔ ？lǎo fū rén ，sì cǐ rú zhī nài hé yě ？lǎo xiàng gōng yě ，hái zài zuò gè shāng yì 。lǎo fū rén ，rú jīn cǐ chù yǒu gè zhāng xiǎo yuán wài ，shì jù fù de cái zhǔ ；yòu yǒu yī gè mǎ liáng fǔ ，shì guān yuán jiā shě rén ，jiǔ yǐ hòu yě shì wéi guān de 。rú jīn jiù qǐng jiāng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

白发刁骚两鬓侵，老来灰却少年心。不思再请皇家俸，但得身安抵万金。老夫姓孟，双名从叔，祖居汴梁扶沟县人氏。嫡亲的三口儿家属，老夫人王氏，所生一女，名曰孟光，小字德耀。老夫幼年间曾为府尹之职，因年迈告了致仕，闲居已数年矣。老夫有个同堂故友梁公弼，曾与他指腹成亲，他所生一男乃是梁鸿。不想公弼夫妻早都下世去了，如今粱鸿学成满腹文章，争奈身贫如洗，沿门题笔为生。我待将这门亲事悔了来，则道我忘却前言；我待要将女儿聘与他来，他一身也养活不过，若是俺女儿过门之后，那里受的这般苦楚？老夫人，似此如之奈何也？老相公也，还再做个商议。老夫人，如今此处有个张小员外，是巨富的财主；又有一个马良甫，是官员家舍人，久已后也是为官的。如今就请将(...)
“太液池犹在，凄凉处、何人重赋清景。”总括历朝宋帝(...)

相关赏析

成叹息。
“太液池犹在，凄凉处、何人重赋清景。”总括历朝宋帝(...)
此诗即景抒情，气象非凡而律法精严。首联点题，古朴雄阔。颔联描绘日映波涛与风扫岸沙之景，突现黄河的气势。颈联由景而情，虽慨叹一己之身世，却不为愁情所困。扬帆起程之际，心中颇觉舒畅。尾联则顺此而下，将其微妙的心境，化作一片浑茫而悠远的境界，给人以回味无穷之感。(...)
只为那连岁灾荒料不收，致使的一郡苍生强半流，因此上粜米去陈州。你将着(...)

作者介绍

郑宅 郑宅，永福（今属福建）人。理宗宝庆二年（一二二六）进士。官常州军事推官，淮南西路转运司主管文字（清同治《福建通志》卷一五○）。