绝句

绝句原文：

古代家训，大都浓缩了作者毕生的生活经历、人生体验和学术思想等方面内容，不仅他的子孙从中获益颇多，就是今人读来也大有可借鉴之处。三国时蜀汉丞相诸葛亮被后人誉为“智慧之化身”，他的《诫子书》也可谓是一篇充满智慧之语的家训，是古代家训中的名作。文章阐述修身养性、治学做人的深刻道理，读来发人深省。它也可以看作(...)
末六句承上文“闲”字而来，抒发诗人对寺院清净幽闲的景物的流连赏玩，到了忘言的境界。这里也写了二层意思：前四句写景，后二句抒情。先看前四句：“道人庭宇静，苔色连深竹。日出雾露余，青松如膏沐。”意谓超师寺院何其幽静，苔色青青连着翠竹。旭日东升晨雾滋润，梳洗青松涂以膏沐。“道人”实指“超师”，“庭宇”呼应“东斋”，既言“步出”则寺院环境尽收眼内，一个“静”字总括了它的幽静无声和诗人的闲适心境。是景物之静，也是诗人内心之静。而苔色青青，翠竹森森，一片青绿，又从色调上渲染了这环境的葱茏幽深。“日出”照应“晨”，紧扣题目，再次点明时间。旭日冉冉，雾露濛濛，青松经雾露滋润后仿佛象人经过梳洗、上过油脂一样。这是用拟人法写青松，也是用“青松如膏沐”进一步写(...)
余去岁在东武，作《水调歌头》以寄子由。今年子由相从彭门居百余日，过中秋而去，作此曲以别。余以其语过悲，乃为和之，其意以不早退为戒，以退而相从之乐为慰云耳 安石在东海，从事鬓惊秋。中年亲友难别，丝竹缓离愁。一旦功成名遂，准拟东还海道，扶病入西州。雅志困轩冕，遗恨寄沧洲。
诗起头的“青青河畔草，绵绵思远道。”是作者借著景色的铺陈，引发妇人触景生情，对远离家乡的丈夫的思念。“绵绵”两字传达了两层的意义：妇人“思绪的绵绵”是由“草的绵延不绝”引起的。由于路途的遥远，思念也是突然的，只好在梦中求得相会，然而才在梦中实现的愿望，醒过来后又是遥远的空间隔绝，依旧是“他乡各异县”，彼此无法相见。这一段可以说是故事的前提，在修辞技巧上，“绵绵思远道，远道不可思，”中的“远道”，“宿昔梦见之。梦见在我旁(...)
①豆蔻：植物名，春日开花。诗词中常用以比喻少女。②步摇：古代妇女首饰。以下三句皆写妇(...)
在宜州看到梅花开放，知道春天即将来临。夜尽时，迟迟闻不到梅花的香味，以为梅花还没有开放；早晨起来，才发现在面南的枝条上已开满了梅花，真是没有想到。女子在镜台前化妆，引起了梅花的羡妒，就飘落在她的眉心上。要在平常见到这种景象，(...)
最是一年春好处，绝胜烟柳满皇都。

绝句拼音解读：

gǔ dài jiā xùn ，dà dōu nóng suō le zuò zhě bì shēng de shēng huó jīng lì 、rén shēng tǐ yàn hé xué shù sī xiǎng děng fāng miàn nèi róng ，bú jǐn tā de zǐ sūn cóng zhōng huò yì pō duō ，jiù shì jīn rén dú lái yě dà yǒu kě jiè jiàn zhī chù 。sān guó shí shǔ hàn chéng xiàng zhū gě liàng bèi hòu rén yù wéi “zhì huì zhī huà shēn ”，tā de 《jiè zǐ shū 》yě kě wèi shì yī piān chōng mǎn zhì huì zhī yǔ de jiā xùn ，shì gǔ dài jiā xùn zhōng de míng zuò 。wén zhāng chǎn shù xiū shēn yǎng xìng 、zhì xué zuò rén de shēn kè dào lǐ ，dú lái fā rén shēn shěng 。tā yě kě yǐ kàn zuò (...)
mò liù jù chéng shàng wén “xián ”zì ér lái ，shū fā shī rén duì sì yuàn qīng jìng yōu xián de jǐng wù de liú lián shǎng wán ，dào le wàng yán de jìng jiè 。zhè lǐ yě xiě le èr céng yì sī ：qián sì jù xiě jǐng ，hòu èr jù shū qíng 。xiān kàn qián sì jù ：“dào rén tíng yǔ jìng ，tái sè lián shēn zhú 。rì chū wù lù yú ，qīng sōng rú gāo mù 。”yì wèi chāo shī sì yuàn hé qí yōu jìng ，tái sè qīng qīng lián zhe cuì zhú 。xù rì dōng shēng chén wù zī rùn ，shū xǐ qīng sōng tú yǐ gāo mù 。“dào rén ”shí zhǐ “chāo shī ”，“tíng yǔ ”hū yīng “dōng zhāi ”，jì yán “bù chū ”zé sì yuàn huán jìng jìn shōu yǎn nèi ，yī gè “jìng ”zì zǒng kuò le tā de yōu jìng wú shēng hé shī rén de xián shì xīn jìng 。shì jǐng wù zhī jìng ，yě shì shī rén nèi xīn zhī jìng 。ér tái sè qīng qīng ，cuì zhú sēn sēn ，yī piàn qīng lǜ ，yòu cóng sè diào shàng xuàn rǎn le zhè huán jìng de cōng lóng yōu shēn 。“rì chū ”zhào yīng “chén ”，jǐn kòu tí mù ，zài cì diǎn míng shí jiān 。xù rì rǎn rǎn ，wù lù méng méng ，qīng sōng jīng wù lù zī rùn hòu fǎng fó xiàng rén jīng guò shū xǐ 、shàng guò yóu zhī yī yàng 。zhè shì yòng nǐ rén fǎ xiě qīng sōng ，yě shì yòng “qīng sōng rú gāo mù ”jìn yī bù xiě (...)
yú qù suì zài dōng wǔ ，zuò 《shuǐ diào gē tóu 》yǐ jì zǐ yóu 。jīn nián zǐ yóu xiàng cóng péng mén jū bǎi yú rì ，guò zhōng qiū ér qù ，zuò cǐ qǔ yǐ bié 。yú yǐ qí yǔ guò bēi ，nǎi wéi hé zhī ，qí yì yǐ bú zǎo tuì wéi jiè ，yǐ tuì ér xiàng cóng zhī lè wéi wèi yún ěr ān shí zài dōng hǎi ，cóng shì bìn jīng qiū 。zhōng nián qīn yǒu nán bié ，sī zhú huǎn lí chóu 。yī dàn gōng chéng míng suí ，zhǔn nǐ dōng hái hǎi dào ，fú bìng rù xī zhōu 。yǎ zhì kùn xuān miǎn ，yí hèn jì cāng zhōu 。
shī qǐ tóu de “qīng qīng hé pàn cǎo ，mián mián sī yuǎn dào 。”shì zuò zhě jiè zhe jǐng sè de pù chén ，yǐn fā fù rén chù jǐng shēng qíng ，duì yuǎn lí jiā xiāng de zhàng fū de sī niàn 。“mián mián ”liǎng zì chuán dá le liǎng céng de yì yì ：fù rén “sī xù de mián mián ”shì yóu “cǎo de mián yán bú jué ”yǐn qǐ de 。yóu yú lù tú de yáo yuǎn ，sī niàn yě shì tū rán de ，zhī hǎo zài mèng zhōng qiú dé xiàng huì ，rán ér cái zài mèng zhōng shí xiàn de yuàn wàng ，xǐng guò lái hòu yòu shì yáo yuǎn de kōng jiān gé jué ，yī jiù shì “tā xiāng gè yì xiàn ”，bǐ cǐ wú fǎ xiàng jiàn 。zhè yī duàn kě yǐ shuō shì gù shì de qián tí ，zài xiū cí jì qiǎo shàng ，“mián mián sī yuǎn dào ，yuǎn dào bú kě sī ，”zhōng de “yuǎn dào ”，“xiǔ xī mèng jiàn zhī 。mèng jiàn zài wǒ páng (...)
①dòu kòu ：zhí wù míng ，chūn rì kāi huā 。shī cí zhōng cháng yòng yǐ bǐ yù shǎo nǚ 。②bù yáo ：gǔ dài fù nǚ shǒu shì 。yǐ xià sān jù jiē xiě fù (...)
zài yí zhōu kàn dào méi huā kāi fàng ，zhī dào chūn tiān jí jiāng lái lín 。yè jìn shí ，chí chí wén bú dào méi huā de xiāng wèi ，yǐ wéi méi huā hái méi yǒu kāi fàng ；zǎo chén qǐ lái ，cái fā xiàn zài miàn nán de zhī tiáo shàng yǐ kāi mǎn le méi huā ，zhēn shì méi yǒu xiǎng dào 。nǚ zǐ zài jìng tái qián huà zhuāng ，yǐn qǐ le méi huā de xiàn dù ，jiù piāo luò zài tā de méi xīn shàng 。yào zài píng cháng jiàn dào zhè zhǒng jǐng xiàng ，(...)
zuì shì yī nián chūn hǎo chù ，jué shèng yān liǔ mǎn huáng dōu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

最是一年春好处，绝胜烟柳满皇都。
修洁处幽兮，贵宠沙劘。

相关赏析

①圣文神武皇(...)
欲往从之湘水深，侧身南望涕沾襟。
荒林藏积雪，乱石起惊湍。君有亲人术，应令劳者安。
“还似”六句，以人喻花也。“环儿”，杨玉环，字太真。词人化用白居易《长恨歌》中“忽闻海上有仙山，山在虚无缥缈间，……其中绰约多仙子，中有一人名太真……”诗句意境。言眼前的海棠花还好像是那生不逢时的杨玉环。由此，词人又生出种种幻觉：他仿佛登上了海雾缭绕中虚无缥缈的仙岛上，唤醒了脸带微笑，光艳照人的处在半睡半醒中的杨玉环。发觉玉环她微启朱唇，似在诉说她的生不逢时的身世。“帘外”两句，写现实中的景色(...)

作者介绍

胡承诺 （1607—1681）明末清初湖北天门人，字君信，号石庄。明崇祯九年举人。入清不仕。顺治十二年，部铨县职。康熙五年，被征入都，次年，至京师，未几告归。穷年诵读，于书无所不窥。晚著《绎志》二十余万言。另有《青玉轩诗》、《菊佳轩诗集》等。