秋怀十首 其七

秋怀十首 其七原文：

首句“怀归”二字，点出方回此时正羁宦天涯，他乡为客。“怀归”之前冠以“终日”，则无时无刻不思念家乡，盼望着能够早日归去的满腹牢愁，已经溢于言表。这种心情之下，又要为朝夕相伴、志同道合的挚友送别，所以词人这两者之间连以“翻”字，顿时把客中送客，宦愁加离愁的怅触和伤感全盘托出。这一句自王勃“与君离别意，同是宦游人”（《送杜少府之任蜀川》）化出(...)
“物故不可论，途穷能无恸”两句即解释阮籍为何口不臧否人物，对于时事不加评论的原因，因为时事已到了不可评论的地步，然而，他的感愤与不满却在穷途而哭的事实中表现出来，据《三国志·魏志·王粲传》注中引《魏氏春秋》说阮籍“时率意独驾，不由经路，车迹所穷，辄痛哭而反。”这两句将阮籍不论当世人物与穷途而哭这两件典型的事例联系起来，指出了其中的内在的关系，遂揭示了阮氏的真正人格和对(...)
从“危阑”句到下片的“又疑是”句是第二部分，写秋月照耀下的江乡景色。“危阑”句承上启下，顺笔交代一下“溪堂玩月”的感受，词人完全陶醉在这画图般的景色之中了。“危阑”，即高楼上的栏杆，照应了题面中的“溪堂”二字，说明“玩月”的所在是临江的楼台。“醉倚”，写出了作者凭栏玩月赏景的情态，但“醉”字不一定是“酒醉”的“醉”，而是“陶醉”的“醉”，著此一字就把词人彼时的心态也写出来了。词人自我形象的出现，不仅丰富了这幅秋江月夜图的内容，也使它显得更有情趣。接下来“隔烟村”数句，便从不同的角度、不同的侧面对“人如画”的“画”作了具体的描绘。“隔烟村”句从听(...)
左右，便差个能行快走的解子，将这逃奴解到沙门岛。一路上则要死的，不要活的，便与我解将去。崔甸士，你好狠也。
闻道水精宫殿，惠炉薰、珠帘高挂。琼枝半倚，瑶觞更劝，莺娇燕姹。目断魂飞，翠萦红绕，空吟小砑。想归来醉里，鸾篦凤朵，倩何人卸。
⑴贺监：即贺知章。唐肃宗为太子时，贺知章曾官太子宾客兼正授秘书监，故诗题及序中以“贺监”、“太子宾客贺公”称之。窦蒙《述书赋注》：贺知章，天宝二年以年老上表，请入道，归乡里，特诏许之。知章以赢老乘舆而往，到会稽，无几老终。九年冬十二月，诏曰：“故越州千秋观道士贺知章，神清志逸，学富才雄，挺会稽之美箭，蕴昆冈之良玉，故飞名仙省，侍讲龙楼。愿追二老之奇踪，克遂四明之狂客。允协初志，脱落朝衣，驾青牛而不还，狎白鸥而长往。舟壑靡息，人壑两亡，推旧之怀，有深追悼，宜加缛礼，式展哀荣(...)
开奁顾影试新妆，光艳射朝阳。羽衣似得霓裳谱，东风软舞态悠
我漂泊在江汉一带，思念故土却不能归，在茫茫天地之间，我只是一个迂腐的老儒。看着远浮天边的片云和孤悬暗夜的明月，我仿佛与云共远、与月同孤。我虽已年老体衰，时日无多(...)
词的最后说：“但愿人长久，千里共婵娟。”“婵娟”是美好的样子，这里指嫦娥，也就是代指明月。“共婵娟”就是共明月的意思，典故出自南朝谢庄的《月赋》：“隔千里兮共明月。”既然人间的离别是难免的，那么只要亲人长久健在，即使远隔千里也还可以通过普照世界的明月把两地联系起来，把彼此的心沟通在一起。“但愿人长久”，是要突破时间的局限；“千里共婵娟”，是要打通空间的阻隔。让对于明月的共同的爱把彼此分离的人结合在一起。古人有“神交”的说法，要好的朋友天各一方，不能见面，却能以精神相通。“千里共婵娟”也可以说是一种神交了！这两句并非一般的自慰和共勉，而是表现了作者处理时间、空间以及人生这样一些重大问题所持的态度，充分显示出词人精神境界的丰富博大。王勃有两句诗：“海内存知己，天涯若比邻。”意味深长，传为佳句，与“千里共婵娟”有异曲同工之妙。另外，张九龄的《望月怀远》说：“海上生明月，天涯共此时。”许浑的《秋霁寄远》说：“唯应待明月，千里与君同。”都可以互相参看。但愿人人年年平安，相隔千里也能共享着美好的月光，表达了作者的祝福和对亲人的思念，表现了作者旷达的态度和乐观的精神。苏轼就是把前人的诗意(...)
早期的词，词牌往往也就是题目。它兼具两个作用：确定音乐上的曲调，一般也限定了词的创作内容。张泌的《胡蝶儿》便有这一特点。开篇两句即紧扣题目，前三字完全重复题目字面，可说是特例。审视题旨，词应该描绘胡蝶的形神姿态，这两句偏不作摹写(...)

秋怀十首 其七拼音解读：

shǒu jù “huái guī ”èr zì ，diǎn chū fāng huí cǐ shí zhèng jī huàn tiān yá ，tā xiāng wéi kè 。“huái guī ”zhī qián guàn yǐ “zhōng rì ”，zé wú shí wú kè bú sī niàn jiā xiāng ，pàn wàng zhe néng gòu zǎo rì guī qù de mǎn fù láo chóu ，yǐ jīng yì yú yán biǎo 。zhè zhǒng xīn qíng zhī xià ，yòu yào wéi cháo xī xiàng bàn 、zhì tóng dào hé de zhì yǒu sòng bié ，suǒ yǐ cí rén zhè liǎng zhě zhī jiān lián yǐ “fān ”zì ，dùn shí bǎ kè zhōng sòng kè ，huàn chóu jiā lí chóu de chàng chù hé shāng gǎn quán pán tuō chū 。zhè yī jù zì wáng bó “yǔ jun1 lí bié yì ，tóng shì huàn yóu rén ”（《sòng dù shǎo fǔ zhī rèn shǔ chuān 》）huà chū (...)
“wù gù bú kě lùn ，tú qióng néng wú tòng ”liǎng jù jí jiě shì ruǎn jí wéi hé kǒu bú zāng fǒu rén wù ，duì yú shí shì bú jiā píng lùn de yuán yīn ，yīn wéi shí shì yǐ dào le bú kě píng lùn de dì bù ，rán ér ，tā de gǎn fèn yǔ bú mǎn què zài qióng tú ér kū de shì shí zhōng biǎo xiàn chū lái ，jù 《sān guó zhì ·wèi zhì ·wáng càn chuán 》zhù zhōng yǐn 《wèi shì chūn qiū 》shuō ruǎn jí “shí lǜ yì dú jià ，bú yóu jīng lù ，chē jì suǒ qióng ，zhé tòng kū ér fǎn 。”zhè liǎng jù jiāng ruǎn jí bú lùn dāng shì rén wù yǔ qióng tú ér kū zhè liǎng jiàn diǎn xíng de shì lì lián xì qǐ lái ，zhǐ chū le qí zhōng de nèi zài de guān xì ，suí jiē shì le ruǎn shì de zhēn zhèng rén gé hé duì (...)
cóng “wēi lán ”jù dào xià piàn de “yòu yí shì ”jù shì dì èr bù fèn ，xiě qiū yuè zhào yào xià de jiāng xiāng jǐng sè 。“wēi lán ”jù chéng shàng qǐ xià ，shùn bǐ jiāo dài yī xià “xī táng wán yuè ”de gǎn shòu ，cí rén wán quán táo zuì zài zhè huà tú bān de jǐng sè zhī zhōng le 。“wēi lán ”，jí gāo lóu shàng de lán gǎn ，zhào yīng le tí miàn zhōng de “xī táng ”èr zì ，shuō míng “wán yuè ”de suǒ zài shì lín jiāng de lóu tái 。“zuì yǐ ”，xiě chū le zuò zhě píng lán wán yuè shǎng jǐng de qíng tài ，dàn “zuì ”zì bú yī dìng shì “jiǔ zuì ”de “zuì ”，ér shì “táo zuì ”de “zuì ”，zhe cǐ yī zì jiù bǎ cí rén bǐ shí de xīn tài yě xiě chū lái le 。cí rén zì wǒ xíng xiàng de chū xiàn ，bú jǐn fēng fù le zhè fú qiū jiāng yuè yè tú de nèi róng ，yě shǐ tā xiǎn dé gèng yǒu qíng qù 。jiē xià lái “gé yān cūn ”shù jù ，biàn cóng bú tóng de jiǎo dù 、bú tóng de cè miàn duì “rén rú huà ”de “huà ”zuò le jù tǐ de miáo huì 。“gé yān cūn ”jù cóng tīng (...)
zuǒ yòu ，biàn chà gè néng háng kuài zǒu de jiě zǐ ，jiāng zhè táo nú jiě dào shā mén dǎo 。yī lù shàng zé yào sǐ de ，bú yào huó de ，biàn yǔ wǒ jiě jiāng qù 。cuī diàn shì ，nǐ hǎo hěn yě 。
wén dào shuǐ jīng gōng diàn ，huì lú xūn 、zhū lián gāo guà 。qióng zhī bàn yǐ ，yáo shāng gèng quàn ，yīng jiāo yàn chà 。mù duàn hún fēi ，cuì yíng hóng rào ，kōng yín xiǎo yà 。xiǎng guī lái zuì lǐ ，luán bì fèng duǒ ，qiàn hé rén xiè 。
⑴hè jiān ：jí hè zhī zhāng 。táng sù zōng wéi tài zǐ shí ，hè zhī zhāng céng guān tài zǐ bīn kè jiān zhèng shòu mì shū jiān ，gù shī tí jí xù zhōng yǐ “hè jiān ”、“tài zǐ bīn kè hè gōng ”chēng zhī 。dòu méng 《shù shū fù zhù 》：hè zhī zhāng ，tiān bǎo èr nián yǐ nián lǎo shàng biǎo ，qǐng rù dào ，guī xiāng lǐ ，tè zhào xǔ zhī 。zhī zhāng yǐ yíng lǎo chéng yú ér wǎng ，dào huì jī ，wú jǐ lǎo zhōng 。jiǔ nián dōng shí èr yuè ，zhào yuē ：“gù yuè zhōu qiān qiū guān dào shì hè zhī zhāng ，shén qīng zhì yì ，xué fù cái xióng ，tǐng huì jī zhī měi jiàn ，yùn kūn gāng zhī liáng yù ，gù fēi míng xiān shěng ，shì jiǎng lóng lóu 。yuàn zhuī èr lǎo zhī qí zōng ，kè suí sì míng zhī kuáng kè 。yǔn xié chū zhì ，tuō luò cháo yī ，jià qīng niú ér bú hái ，xiá bái ōu ér zhǎng wǎng 。zhōu hè mí xī ，rén hè liǎng wáng ，tuī jiù zhī huái ，yǒu shēn zhuī dào ，yí jiā rù lǐ ，shì zhǎn āi róng (...)
kāi lián gù yǐng shì xīn zhuāng ，guāng yàn shè cháo yáng 。yǔ yī sì dé ní shang pǔ ，dōng fēng ruǎn wǔ tài yōu
wǒ piāo bó zài jiāng hàn yī dài ，sī niàn gù tǔ què bú néng guī ，zài máng máng tiān dì zhī jiān ，wǒ zhī shì yī gè yū fǔ de lǎo rú 。kàn zhe yuǎn fú tiān biān de piàn yún hé gū xuán àn yè de míng yuè ，wǒ fǎng fó yǔ yún gòng yuǎn 、yǔ yuè tóng gū 。wǒ suī yǐ nián lǎo tǐ shuāi ，shí rì wú duō (...)
cí de zuì hòu shuō ：“dàn yuàn rén zhǎng jiǔ ，qiān lǐ gòng chán juān 。”“chán juān ”shì měi hǎo de yàng zǐ ，zhè lǐ zhǐ cháng é ，yě jiù shì dài zhǐ míng yuè 。“gòng chán juān ”jiù shì gòng míng yuè de yì sī ，diǎn gù chū zì nán cháo xiè zhuāng de 《yuè fù 》：“gé qiān lǐ xī gòng míng yuè 。”jì rán rén jiān de lí bié shì nán miǎn de ，nà me zhī yào qīn rén zhǎng jiǔ jiàn zài ，jí shǐ yuǎn gé qiān lǐ yě hái kě yǐ tōng guò pǔ zhào shì jiè de míng yuè bǎ liǎng dì lián xì qǐ lái ，bǎ bǐ cǐ de xīn gōu tōng zài yī qǐ 。“dàn yuàn rén zhǎng jiǔ ”，shì yào tū pò shí jiān de jú xiàn ；“qiān lǐ gòng chán juān ”，shì yào dǎ tōng kōng jiān de zǔ gé 。ràng duì yú míng yuè de gòng tóng de ài bǎ bǐ cǐ fèn lí de rén jié hé zài yī qǐ 。gǔ rén yǒu “shén jiāo ”de shuō fǎ ，yào hǎo de péng yǒu tiān gè yī fāng ，bú néng jiàn miàn ，què néng yǐ jīng shén xiàng tōng 。“qiān lǐ gòng chán juān ”yě kě yǐ shuō shì yī zhǒng shén jiāo le ！zhè liǎng jù bìng fēi yī bān de zì wèi hé gòng miǎn ，ér shì biǎo xiàn le zuò zhě chù lǐ shí jiān 、kōng jiān yǐ jí rén shēng zhè yàng yī xiē zhòng dà wèn tí suǒ chí de tài dù ，chōng fèn xiǎn shì chū cí rén jīng shén jìng jiè de fēng fù bó dà 。wáng bó yǒu liǎng jù shī ：“hǎi nèi cún zhī jǐ ，tiān yá ruò bǐ lín 。”yì wèi shēn zhǎng ，chuán wéi jiā jù ，yǔ “qiān lǐ gòng chán juān ”yǒu yì qǔ tóng gōng zhī miào 。lìng wài ，zhāng jiǔ líng de 《wàng yuè huái yuǎn 》shuō ：“hǎi shàng shēng míng yuè ，tiān yá gòng cǐ shí 。”xǔ hún de 《qiū jì jì yuǎn 》shuō ：“wéi yīng dài míng yuè ，qiān lǐ yǔ jun1 tóng 。”dōu kě yǐ hù xiàng cān kàn 。dàn yuàn rén rén nián nián píng ān ，xiàng gé qiān lǐ yě néng gòng xiǎng zhe měi hǎo de yuè guāng ，biǎo dá le zuò zhě de zhù fú hé duì qīn rén de sī niàn ，biǎo xiàn le zuò zhě kuàng dá de tài dù hé lè guān de jīng shén 。sū shì jiù shì bǎ qián rén de shī yì (...)
zǎo qī de cí ，cí pái wǎng wǎng yě jiù shì tí mù 。tā jiān jù liǎng gè zuò yòng ：què dìng yīn lè shàng de qǔ diào ，yī bān yě xiàn dìng le cí de chuàng zuò nèi róng 。zhāng mì de 《hú dié ér 》biàn yǒu zhè yī tè diǎn 。kāi piān liǎng jù jí jǐn kòu tí mù ，qián sān zì wán quán zhòng fù tí mù zì miàn ，kě shuō shì tè lì 。shěn shì tí zhǐ ，cí yīng gāi miáo huì hú dié de xíng shén zī tài ，zhè liǎng jù piān bú zuò mó xiě (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

早期的词，词牌往往也就是题目。它兼具两个作用：确定音乐上的曲调，一般也限定了词的创作内容。张泌的《胡蝶儿》便有这一特点。开篇两句即紧扣题目，前三字完全重复题目字面，可说是特例。审视题旨，词应该描绘胡蝶的形神姿态，这两句偏不作摹写(...)
全诗写了三个画面：一个白天，表现官军戒备森严；一个在黄昏前，(...)

相关赏析

秋入灯花，夜深檐影琵琶语。越娥青镜洗红埃，山斗秦眉妩。相间金茸翠亩。认城阴、春耕旧处。晚舂相应，新稻炊香，疏烟林莽。
“卷香风十里珠帘”暗示了其所在的温柔(...)
颈联转，用设想之词，虚实结合，想象奇特，表现出此时此地此情此景中诗人因愁思难耐、归家无望而生出的怨恨。故乡远在千里，只能梦中相见，也许是短梦，也许是长梦，但梦中醒来却已到天明。字里行间，流露出梦短情长的幽怨。而这一切又都由于“家书到隔年”的实际情况。作为诗歌由写景向抒情的过渡，转句用梦境写旅宿思愁哀怨，亦虚亦实，虚中写实，以实衬虚的特点令人读来回肠荡气。
全诗以悲怀起兴，以自求振拔结束；中间两联，对仗自然，语言清新洒落，可见诗人风格的一斑。诗中所表达的情意，对当时怀才未遇的志士来说，有普遍的意义。

作者介绍

胡文炳 胡文炳，字梅仙，清江阴人，著有《澹一斋诗抄》。